Ruch to zdrowie, lecz obecne czasy aktywności nie sprzyjają. Większość z nas wykonuje pracę siedzącą, po pracy zaś przychodzi pora na domowe obowiązki i w konsekwencji nie mamy czasu na aktywność fizyczną albo mamy go mało. Za mało. Konsekwencje tego są ogromne – otyłość, która przybrała rozmiary epidemii, dysfunkcje układu ruchu spowodowane m.in. wadami postawy, bólami kręgosłupa, zwyrodnieniami stawów.
W leczeniu i wspomaganiu leczenia powyższych schorzeń stosuje się kinezyterapię. Kinezyterapia, czyli leczenie ruchem (gr. kinesis — ruch), czyli odpowiednio dobrane i ukierunkowane ćwiczenia połączone z masażem mają na celu przywrócenie pełnej lub częściowej sprawności i jej utrzymanie. Poranną gimnastykę, ćwiczenia ogólnousprawniające w sali, ćwiczenia w wodzie oraz ćwiczenia relaksacyjne stosowane są także u:
- pacjentów z chorobami układu krążenia (nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa)
- pacjentów po udarze
- chorych ze stwardnieniem rozsianym
- osób, które przeszły choroby nowotworowe
- chorych z chorobą Parkinsona,
bowiem terapia ruchem nie tylko wzmacnia mięśnie, nie tylko wpływa na ich siłę i elastyczność, ale przynosi wymierne korzyści całemu organizmowi np. zwiększa wydolność płucną, dotlenia organizm, wymusza prawidłowe oddychanie, stymuluje rozwój układu nerwowego, poprawia refleks, rozwija pamięć ruchową, pozytywnie wpływa na serce i naczynia krwionośne oraz na pracę jelit i żołądka.
Wyróżnia się kinezyterapię:
- miejscową – obejmuje ćwiczenia w obrębie układów dotkniętych chorobą,
- ogólną – dotyczy całego ciała.
Ćwiczenia, ich częstotliwość oraz zakres są zawsze dobierane do potrzeb pacjenta przez specjalistę, który na podstawie wywiadu i analizy dokumentacji oceni stan i możliwości pacjenta. Ćwiczenia wykonywane są w obecności terapeuty.
